De crank is een van de belangrijkste en meest functionele onderdelen van een mountainbike . Zonder is je fiets nutteloos. Het is het enige onderdeel dat je via de pedalen met het frame verbindt en via een ketting met het achterwiel. Een crank kan je fietsplezier maken of breken. Een soepel lopende crank zorgt voor een betere krachtoverdracht en zorgt voor een soepele bediening van uw fiets.

Als je op zoek bent naar een nieuw crankstel, kun je een goed paar vinden voor minder dan €100, of zelfs tot €1000 betalen voor het paar van de hoogste kwaliteit dat je kunt vinden. Waarom zijn deze hoogwaardige cranks zo duur? Simpel gezegd: het gaat om het gewicht, of beter gezegd: het gebrek aan gewicht. Zoals met zoveel fietsonderdelen geldt: hoe meer je uitgeeft, hoe lichter het wordt. Hoewel gewicht de belangrijkste reden is, zijn er ook andere voordelen van deze duurdere producten, zoals stijfheid en duurzaamheid, die we in dit artikel gedetailleerder zullen onderzoeken. Eerst kun je de video bekijken.

Heb ik 1x of 2x nodig?

Vroeger hadden fietsen een enkel kettingblad voor en alleen een achtertandwiel om te schakelen. De fietsindustrie ontwikkelde en innoveerde steeds meer door racefietsen uit te rusten met dubbele en zelfs drievoudige kettingbladen, waardoor een breder scala aan overbrengingsverhoudingen mogelijk was. Mountainbikes pasten zich snel aan aan hetzelfde systeem en voegden nog meer tandwielen aan de achterkant toe om het versnellingsbereik verder te vergroten.

De afgelopen jaren is het 1x aandrijfsysteem de industriestandaard geworden. Dit betekent dat je maar één kettingblad op je crankstel aantreft. Dit systeem is erg populair vanwege zijn eenvoud. Een voorderailleur voegt gewicht, kosten, onderhoud en complexiteit toe aan het schakelen met meerdere kettingbladen.

Daarnaast zijn de achtertandwielen groter geworden en worden de cassettes aangeboden met een overbrengingsverhouding van 10 tot 52 tanden. De grotere overbrengingsverhouding maakt dubbele en drievoudige kettingbladen vrijwel overbodig. Hoewel sommige rijders nog steeds zweren bij een dubbel kettingblad, is een enkel kettingblad perfect als het bereik van het achtertandwiel voldoende is om alle lokale beklimmingen en afdalingen aan te kunnen.

Overbrengingsverhoudingen en kettingbladen

We hebben de term overbrengingsverhouding al genoemd. Als ik het zou uitleggen, zou ik dit zeggen: de overbrengingsverhouding bepaalt hoe hard je werkt om je wielen te laten draaien. De overbrengingsverhouding wordt bepaald door het aantal tanden op het voorste kettingblad te vergelijken met het aantal tanden op het achtertandwiel. Voor sommigen van ons is dit erg verwarrend omdat de term "hogere versnelling" verwijst naar zowel het grotere voorblad als de kleinere achtertandwielen. Een lagere versnelling verwijst daarentegen naar een kleiner kettingblad voor en een groter achtertandwiel. Een hogere overbrengingsverhouding zorgt voor meer kracht en snelheid, waardoor hij ideaal is voor afdalingen en vlakke routes. Een lagere overbrengingsverhouding levert minder vermogen op, maar verbruikt ook minder energie, waardoor hij ideaal is voor moeilijke beklimmingen. Wanneer u een crankstel kiest, moet u de verschillende beschikbare kettingbladmaten vergelijken met uw achtertandwiel en de speling in het trapasgebied. De meest voorkomende kettingbladmaten zijn 30, 32, 34 of zelfs tot 36 tanden.

Daarnaast moet je controleren of de crankarm compatibel is met het gewenste kettingbladmodel en merk. De belangrijkste overweging is hoe het kettingblad aan de crank wordt bevestigd. Sommige merken gebruiken een eigen direct mount-systeem of BCD (Bolt Circle Diameter). Elk modern 1x kettingblad maakt gebruik van een afwisselend smal en breed tandprofiel om de grip van de ketting te verbeteren.

 Hoe lang moeten mijn MTB-cranks zijn?

Er zijn een paar maatdetails waarmee u rekening moet houden bij het zoeken naar het beste mountainbike-crankstel. Ten eerste is er de lengte van de crankarm. De drie belangrijkste cranklengtes zijn 165 mm, 170 mm en 175 mm. Traditionele logica dicteerde dat langere cranks beter werken met langere benen. Daarom werd 175 mm vaak gebruikt op grotere fietsen. Houd er rekening mee dat de lengte van de crankarm uw rijstijl en de pasvorm van uw fiets kan beïnvloeden. Meestal rijden rijders echter gewoon op wat vooraf op hun fiets is geïnstalleerd.

Het zou echter handig zijn als u er rekening mee houdt dat bij langere crankarmen het risico bestaat dat u met uw pedaal of crankarm stenen en vuil raakt. Tegenwoordig is speling alles, en 170 mm is populair om de afstand tussen de grond en de crankpunten onderaan de pedaalomwenteling te vergroten en schokken op oneffen paden te verminderen. Hoewel het trappen op het pedaal tot een ongeval kan leiden, beschadigt het zelden het onderdeel zodanig dat het onbruikbaar wordt. Wanneer u op zoek gaat naar een nieuw crankstel, moet u rekening houden met het type fiets waarop u rijdt. Bij een XC-fiets is de trapas hoger geplaatst dan bij een enduro-fiets.

Welke trapas heb ik nodig?

Controleer bij het monteren van nieuwe cranks welk trapasontwerp je nodig hebt. De meeste crankfabrikanten gebruiken de maat van hun trapas. Als je dus overstapt naar een ander merk, zul je je trapas moeten vervangen. Omgekeerd zijn er ook enkele normen die framefabrikanten hanteren en die het gebruik van trapassen en daarmee de keuze voor mountainbike-cranks beperken.

De beste manier om erachter te komen welke cranks je moet kiezen, is door erachter te komen welke momenteel op je fiets zijn gemonteerd. De eenvoudigste manier is om de specificaties van uw framefabrikant te controleren. Als je geen fietskennis hebt, vraag dan advies aan je plaatselijke fietsenwinkel. In de meeste gevallen heb je een as met een diameter van 24 mm of 30 mm. Sommige merken, zoals het DUB-systeem van SRAM, gebruiken een eigen asdiameter (28,99 mm voor SRAM), waarvoor een trapas uit het DUB-ecosysteem van SRAM vereist is. Maar voor de meeste reguliere cranks kun je elke trapas van een derde partij kiezen, zolang je maar de juiste asdiameter hebt.

bouw

Cranks worden gesmeed uit een van deze drie materialen: aluminium, koolstof en titanium. Elk heeft zijn verschillende voor- en nadelen. De goedkoopste cranks zijn gemaakt van aluminium; Ze zijn ook het zwaarst en iets flexibeler. De bovenkant van de Bill-cranks is gesmeed om de korrelstructuur van het aluminium uit te lijnen en is niet machinaal bewerkt. Sommige merken gebruiken ook geavanceerde gesmede holle armen om gewicht te besparen. Carbon fietscranks zijn de volgende stap; Ze zijn veel stijver en hebben een aanzienlijke gewichtsbesparing in vergelijking met hun aluminium tegenhangers. De extra stijfheid is bedoeld om de krachtoverdracht te verbeteren en de flex te verminderen om de responsiviteit te vergroten wanneer je met je voeten door bochten en functies fietst. Ten slotte zijn titanium cranks, die extreem sterk en efficiënt zijn, een eersteklas upgrade. Hoewel de meeste rijders het verschil met een crank van toplegering waarschijnlijk niet zouden voelen. Het grootste voordeel van titanium is de duurzame constructie. Maar zoals bij alle premiumproducten is de prijs extreem hoog.

Houd bij het kiezen van een nieuwe crank rekening met de discipline waarop u waarschijnlijk gaat rijden. Als je veel XC rijdt, is een lichtgewicht carbon crank de beste keuze. Je krijgt het lichtst mogelijke onderdeel en haalt er de maximale prestaties uit.

Voor een meer downhill rijstijl kan een aluminium crank een betere optie zijn. Bij steenslag is de kans op een crankbreuk kleiner dan bij een carbon crankstel.

Laatste gedachten